-
Welkom in de familie, Tornado!
Pas toen we Felix écht niet meer zagen tussen het gras op de boomgaard, wisten we dat we drastischere maatregelen moesten nemen. De zeis werd samen met haar romantiek opgeborgen, het plan om de weide twee keer per jaar door een boer te laten maaien lieten we varen. Welkom, zitmaaier! En zo was de grootste aankoop voor de tuin een feit. ’t Mag toch iets zijn, hé, voor moederdag. 😉 Het had wat voeten in de aarde om het ding geleverd te krijgen maar aan enthousiasme langs onze kant alleszins geen gebrek. We hebben vanaf nu de vrijheid om zelf te bepalen welke stukken we afrijden en welke stukken we…
-
De buxusmot heeft het weer gedaan
“Is ook massale mezensterfte te wijten aan buxusmot?” Het was een kop die ik las in een populaire krant en ik vond het best bijzonder dat de buxusmot opnieuw met alle zonden van de wereld beladen werd. Via de website www.sosmezen.be werden dit broedseizoen namelijk al 142 dode mezenjongen gemeld. Zowel Velt vzw als Vogelbescherming Vlaanderen willen nu -terecht- de mogelijke link met de bestrijdingsmiddelen tegen de buxusmot onderzoeken. ‘Baas in eigen tuin’ versus ‘Leven en laten leven’. Geen beter onderwerp om een beetje animo te brengen op familiefeesten dan de buxusmot. In de ene hoek de tuinier die jaren voor zijn buxussen heeft ‘gespaard’ en ze met alle liefde…
-
Plantentherapie…😉
Het is met zaailingen zoals met kinderen, vrees ik. Je overstelpt ze met liefde en zorg. Doet alles om ze te laten groeien. En eigenlijk houd je ze het liefst zo dicht als mogelijk bij jou. Veilig binnen op de vensterbank en niet in volle grond, waar ze tussen de slakken zitten en onderhevig zijn aan de natuurelementen. Zaailingen dus. Ik beken dat ik mijn plantjes te veel bepamper. En dat de tomaten dus opnieuw prijs hebben. Ze staan op de vensterbank in de living, in het zonnetje en krijgen elke dag een portie TLC. En ze zijn dus weeral een halve meter hoog -té hoog, zoals vorig jaar- ook…
-
New kids in town!
TUIN 9420 is een burgerinitiatief dat een oud voetbalterrein aan de Oudenaardsesteenweg in Erpe-Mere om wil toveren tot een openbare tuin. Maar wat een topidee! 😎👍 Hun doel: dé groene speel-en ontmoetingsplek worden in Erpe-Mere. De place to be dus voor iedereen die graag in ’t groen vertoeft. Vorige week werd een bloemenweide ingezaaid en op zondag 19 mei vindt het eerste, echte Tuin9420-evenement plaats: Feest in de Tuin. Dan mag iedereen ook (voorzichtig) tussen de bloemetjes duiken en een boeketje plukken. Helaas kunnen we daar niet bij zijn… 🙁 Op 2 juni kan je meehelpen om een gigantisch insectenhotel te bouwen. Wie deelneemt aan deze gratis workshop gaat ook naar huis met een…
-
Terug in de tijd… met droogbloemen!
Droogbloemen. Het lijkt alsof iedereen ze plots tegelijk opnieuw ontdekt heeft. En we ook allemaal vergeten zijn hoe lelijk die gedroogde bloemstukjes waren, zo ergens diep in de jaren 80. Tweede leerjaar bij juf Annie. We knutselden voor moederdag een kadertje met een constructie van droogbloemen. ’t Waren intussen wel al de nineties maar alleszins zeer guilty. 🙂 En nu zijn ze terug van ver weggeweest en ja, ze hebben potentieel. Ik zag ze vorig jaar opnieuw in de tuin van Sandra van Florisant waar ik een workshop volgde. #aanrader En ik poefte ze met veel plezier in mijn boeket. Lamsoor en strobloem. Ik kon ze nog weken houden nadat de andere…
-
‘Lentestress’. Quoi?😜
Het is april en de lente is nu écht gearriveerd. En dan voelt het alsof alles onmiddellijk en tegelijk moet gebeuren. Het is een jaarlijks terugkerend fenomeen waar elke tuinier door moet. Alsof er ergens een startschot gegeven wordt, en we dan maar collectief als halve wilden uit de startblokken moeten schieten. Er moet nú gesnoeid worden en het is nú het moment om te zaaien. Die bollen moeten ook nú de grond in. En jawel, die ‘minder gewenste planten’ -het leven is leuker als er geen onkruid bestaat 😉 – beginnen inderdaad nú te groeien. We moeten nog beginnen en we hebben al het gevoel dat we met een been in het…
-
De grote verwoester is terug… 🐶En daar zijn we eigenlijk heel blij mee!
De voorbije jaren, tijdens de behandeling van Felix, was onze hond Eddie op vakantie bij oma en opa. Hij werd er met heel veel liefde opgevangen en kreeg er een warme thuis. Onze tuin kon recupereren. Die van opa en oma kreeg al eens een putteke bij. 😉 #understatement En nu is hij terug, gedeeltelijk. Vergeet slakken, mollen, extreme droogte of zelfs ‘de plaag’. Geen groter onheil voor een tuin dan onze Eddie. Hij bedoelt het altijd goed maar is helaas een beetje lomp. Eddie duikt blind en met een ongekend enthousiasme achter élk balletje. Vaarwel dus, toverhazelaar. Gesneuveld tijdens een onstuimig balspelletje. Only the strong survive… Dertig kilo border…
-
Een stekelige affaire…🌵
De tuin ging vreemd. Onze zoon Felix was lange tijd ernstig ziek dus bleven we de voorbije jaren meestal in eigen tuin. Toen we eindelijk groen licht kregen van de dokters, boekten we vol enthousiasme een tripje naar warmere oorden. Hallo, Lanzarote! Het meest noordelijke van alle Canarische eilanden en een absoluut pareltje. Weinig neerslag, veel zon, een stevige zeewind, ruwe bergen en vulkanische grond. Wie zou denken dat in dit dorre landschap niets groeit, is mis. Mossen, lage doornstruiken en vetplantjes zorgen voor een bescheiden groene toets. En jawel: er zijn ook cactussen. Ik had nooit veel met cactussen. Ik vond het altijd eerder saaie kamerplantjes. Voor mensen die…
-
Wiglo all the way!
Felix wou een kamp en de boomgaard leek de ideale plek. Begin februari trotseerden we de winterwind. Felix sleepte met takken, ik maakte kennis met de grondboor en samen bouwden we een wilgenhut. Stormproof, want ze staat er nog steeds! 🙂 En nu is het wachten op de eerste blaadjes want het is uiteraard de bedoeling dat het een levende constructie wordt. Felix is ervan overtuigd dat zijn kamp deze zomer al helemaal groen zal zijn.En dat zou fijn zijn, want de weide krijgt de hele dag zon en tot voor kort was er eigenlijk geen enkel schaduwplekje om eventjes rustig iets te drinken of te picknicken. Behalve dan het rustieke ‘schapenkot’…
-
Potgrond in de gang en zaaitrays op de vensterbanken
Als de lente voor de deur staat -en ik zie die meestal al van heel ver aankomen 😉 -, is dat bij ons geen ongewoon zicht. Ik heb gewoon graag alles bij de hand en als mijn zoon met kinetisch zand mag spelen in huis, dan ik toch wel met potgrond? En zo gebeurt het dat ik tussen de soep en de patatten snel even tomaatjes zaai. Of een paar bollen oppot. Of zaailingen verspeen. In de keuken. Ik kan het iedereen oprecht aanraden. Hoewel binnen voorzaaien niet altijd garantie geeft op betere resultaten. ’t Is toch plezant. 🙂 Sinds vorig jaar houd ik ook een schriftje bij met daarin logboekgewijs…