Het is met zaailingen zoals met kinderen, vrees ik. Je overstelpt ze met liefde en zorg. Doet alles om ze te laten groeien. En eigenlijk houd je ze het liefst zo dicht als mogelijk bij jou. Veilig binnen op de vensterbank en niet in volle grond, waar ze tussen de slakken zitten en onderhevig zijn aan de natuurelementen. Zaailingen dus. Ik beken dat ik mijn plantjes te veel bepamper. En dat de tomaten dus opnieuw prijs hebben. Ze staan op de vensterbank in de living, in het zonnetje en krijgen elke dag een portie TLC. En ze zijn dus weeral een halve meter hoog -té hoog, zoals vorig jaar- ook…